Σκουτέλη, Μαχαιράς

Μαχαιράς κυκλική

Φθανοντας στην Άνω Βλασία ακολουθούμε το δρόμο (που πηγαίνει στο υδραγωγείο)..εκεί που τελειώνει η άσφαλτος αφήνουμε τα αυτοκίνητα και ξεκιναμε μια κυκλική πορεία 12 περίπου χιλιομετρων στις δυο ψηλές κορυφες της περιοχής, το Σκουτέλι και το Μαχαιρά...

Πρωινή ομίχλη πάνω απο την κοιλάδα που τη διασχίζει ο ποταμός Σελινούντας, που απο εδώ πηγάζει....

Διασχίζοντας ένα δάσος απο έλατα βγαίνουμε στο λιβαρτζινό διάσελο για να ανεβουμε στην πρώτη κορυφή, το Σκουτέλι στα 1754μ.

Η θέα απο την κορυφή, σε μια ηλιόλουστη μέρα, ειναι εκπληκτική. Το Καλλιφώνι, στα 2000 περίπου μέτρα, και οι Τρείς Γυναίκες έχουν ΒΑ κατεύθυνση

Νοτιοανατολικά βρίσκεται το Λεχούρι που ανήκει στο δήμο Αροανίας..... συνδέεται περισσότερο με την Αρκαδία παρά με την Αχαία. Είναι ένα ορεινό χωριό με υψόμετρο 1000 μέτρων και αμφιθεατρική όψη.

Συνεχίζοντας την πορεία προς τη δεύτερη κορυφή, το Μαχαιρά, μόλις διασχίσαμε το λιβαρτζινό διάσελο, απο το οποίο ξεκινούν οι πηγές δυο ποταμών... νότια ειναι του ποταμού Ερυμάνθου (που εκβάλλει στον Αλφειό) και βόρεια στο Σελινούντα που εκβάλλει στην περιοχή του Αιγίου, στον κορινθιακό κόλπο.. στη φωτό ειναι η κορυφή Σκουτέλι...

Η τραβερσαριστή διάσχιση προς το Μαχαιρά είναι επίπονη εξ αιτίας του βραχώδους τοπίου....

Η ορειβατική διαδρομή προς το Μαχαιρά με υψόμετρο 1878μ. Πρόκειται για μια δύσκολη ανάβαση (και ακόμη πιό δύσκολη κατάβαση) με σημεία κλίσης 65 μοιρών...

Η κορυφογραμμή του Μαχαιρά είναι βραχώδης και επιπονη. Η ανάβαση έγινε απο διαδρομή που δεν ειναι σηματοδοτημένη....

Η διάσχιση μόνο της κορυφογραμμής διήρκησε περίπου 30-35 λεπτά σε συνεχή αναρρίχηση, απο βράχο σε βράχο..

Φθάνοντας όμως στην κορυφή αρχίσανε οι φωτογραφήσεις, όχι ότι στη διάρκεια της πορείας η μηχανή ήταν στην τσέπη....

Δυτικά, η θεα έφτανε μέχρι την ψηλότερη κορυφή της περιοχής, του Ωλενού στα 2224 μέτρα....

..και ΝΔ φαίνεται η κορυφογραμμή του Ερυμάνθου, εκείνο το μακρυνάρι που διασχίσαμε φέτος τον Ιούνιο σε 11 ώρες, περνώντας τον Προφήτη Ηλία και το Διάσελο Ωλενού... Το χωριό Πλατανίτσα κυριολεκτικά χωμένο στους πρόποδες του Ερυμάνθου.... Εδώ υπάρχει ο ναός της Αγίας Βαρβάρας χτισμένος το 1716.

Το χωριό Πλατανίτσα, όπως το φωτογράφησα με τηλεφακό απο την κορυφή Μαχαιρά στα 1878μ.... εχει λιγότερο απο 50 κατοίκους και βρίσκεται σε υψόμετρο 1000 μέτρων..

..και τωρα αρχίζει η κουραστική κατάβαση.... απότομη πλαγια αλλά το μονοπάτι ειναι σηματοδοτημένο και εύκολα ανιχνεύσιμο....

..κάπου εδω ειναι και η μεγαλύτερη κλίση που κάνει την κατάβαση επικίνδυνη... θέλει προσοχή..

.... δεν κατεβαίνουμε μόνο, αλλά και αγναντεύουμε το Χελμό και την Ντουρντουβάνα, που ο ήλιος στη δύση του, τις φωτίζει με τα πορφυρά του χρώματα...

Το φαράγγι του Μαχαιρά έχει ιδιαίτερο κάλλος και αξίζει να το επισκεφτεί κάποιος... φαινεται σαν να ειναι σκαλισμένο στο βραχο, ενω σε κάποια σημεία του έχουν τοποθετηθεί συστάδες απο πέτρες για την υποστήριξη του μονοπατιού....

Το μονοπάτι περνά απέναντι απο τη όχθη ενός ρέματος, που το χειμώνα θα εχει πολύ νερό και σίγουρα θα ειναι αδιάβατο....

Αν και ανομβρία, συναντήσαμε πολύ νερό μέσα στο φαράγγι, που αναβλύζει απο πηγές της περιοχής...

Πολυχρωμία της φύσης λίγο πριν έλθει ο χειμώνας....

Η αξιοθαύμαστη επίδραση του φωτός επικρατεί στη φύση. Κάθε ζώσα φυτική μορφή χρειάζεται το ημερήσιο φως για να αναπτυχθεί. Έτσι η φύση το εμπλούτισε με άπειρες χρωματικές διαβαθμίσεις, για να τις μοιράζει σε εκείνους που τις χρειάζονται. Έτσι, π.χ. τα φύλλα των δένδρων προσλαμβάνουν τις κυανές ακτίνες του, για την ανάπτυξή τους και τις κόκκινες για τη ρύθμιση και λειτουργία ενός «μικρού» εργοστασίου παραγωγής φωτοχημικών διεργασιών. Το πράσινο δεν το χρειάζονται γι’ αυτό το αντανακλούν πίσω στο περιβάλλον. Αυτός είναι και ο λόγος, που τα φύλλα των δένδρων είναι πράσινα. Το φθινόπωρο, όταν τα περισσότερα φυτά αρχίζουν να αναστέλλουν τη λειτουργία τους, το εργοστάσιο «σταματά» και τότε το πράσινο χρώμα αντικαθίσταται από κόκκινο και καφετί. Το φθινοπωρινό τοπίο σκεπάζει τη φύση με το μελαγχολικό του μανδύα, ενάντια στη χαρά του καλοκαιριού.

Δάσος κωνοφώρων.. έτοιμο προς κατεδάφιση...

Ο ξυλοκόπος που κουράστηκε...είμαστε περίπου στο τέλος μιας οκτάωρης πορείας...

Εκπληκτική θέα απο την κορυφογραμμή του Μαχαιρά.. στο βάθος ο Χελμός και η Ντουρντουβάνα με το Διάσελο του Κυνηγού. Αχνά φαίνεται η Ζήρεια.

Μαχαιράς κυκλική

Μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή ξεκινά απο τη Δεξαμενή (στο τέλος του χωματόδρομου στο δρόμο της Άνω Βλασίας προς το Λεχούρι, εκεί που τελειώνει η άσφαλτος). Στην αρχή ακολουθείς το Μονοπάτι 31 μέχρι το πρώτο διάσελο. Εκεί, αρχίζει η ανηφόρα προς το Μαχαιρά, ενώ πίσω στην πλάτη σου είναι η Λεπίδα και ο ορεινός ερυμάνθειος όγκος.

 

Η διαδρομή ξεκινά απο μια στάνη που έχει περιφράξει όλη τη γύρω περιοχή, ενώ το Δασαρχείο κωφεύει. Ποιος δασάρχης θα βγει απο το ζεστό του δωμάτιο για να τρέχει στις παρυφές του Ερυμάνθου;

Γεωμετρική συμμετρία

Πρωτομαγιά και παντού υπάρχει η πολυχρωμία των λουλουδιών

Το Εθνικό Μονοπάτι 31 συνδέει την Πάτρα με την Αρχαία Ολυμπία. Ξεκινά (θεωρητικά) από την Πάτρα και περνώντας από τα χωριά Πετρωτό, Αγία Παρασκευή, Καλανίστρα, Κάλανος, Λακκώματα, Μίχα, Άνω Βλασία, Αγράμπελα, Δίβρη καταλήγει στην Αρχαία Ολυμπία. Εμείς το συναντήσαμε για λίγο στην Άνω Βλασία, στην περιοχή της Λεπίδας και ο αφήσαμε στο πρώτο διάσελο που συναντήσαμε (με το παράξενο όνομα Γερμοτσανίτικο Διάσελο) εκεί, που αρχίζει ένας δασικός που κατευθύνεται προς το Λιβάρτζι.

Μετά το διάσελο αρχίζει η πρώτη ανηφόρα μέσα απο πετρώδες γιδόστρατα, που θέλει κάποια προσοχή χωρίς να παρουσιάζει τεχνικές δυσκολίες.

Η τελική ανηφόρα για το Μαχαιρά στα 1876μ

Τι διάσελο προς την κυκλική διαδρομή όπως φαίνεται απο ψηλά

Βραχώδες το τελευταίο τμήμα της ανάβασης

Απο την κορυφή φαίνεται ο Ωλενος (στο βάθος) και η Μουγγίλα

Απο την κορυφή φαίνεται το νότιο τμήμα του Μαχαιρά

Η κατάβαση είναι περισσότερο φοβική από την ανάβαση

Η επιστροφή γίνεται μέσα απο λειβάδια

...και διέρχεται μέσα απο φαράγγι με καταρράκτες και πηγές

Μία απο τις πηγές του Σελινούντα

Οι συνήθεις ύποπτοι