Eschenlohe
Notarspitze
Krottenkopf
Μικρό καλοκαιράκι στην κεντρική Ευρώπη δεν υπάρχει. Οι μερες μικραίνουν γρηγορα και το κρυο ειναι αισθητό. Ίσως να είναι η τελευταία εξόρμηση με καλοκαιρινό εξοπλισμό. Με την παρέα φύγαμε αργά το μεσημέρι για άλπεις. Αυτοί θα συνέχιζαν για την οροσειρά Karwendel. Έτσι, με αφήσανε λίγο πριν απο το Garmisch, στο Eschenlohe. Είχα αποφασίσει να ανεβω στην οροσειρά Ester, και να την διασχίσω, ακόμη και αν περίμενα μια εβδομάδα τον... καιρό. Η διήμερη διάσχιση απο το Eschenlohe στην ψηλότερη κορφή το Krottenkopf (2086m) και άφιξη στο Garmisch διήρκησε 12 περίπου ώρες και είχε μηκος περίπου 28 χλμ. Το μονοπάτι (via alpina) είναι πολύ καλά σηματοδοτημενο και δεν χρειάστηκε το gps. Την πρώτη μέρα είχε συνεχή ανηφόρα 6 ωρών και σε κάποια σημεια με κλίση εδάφους 45%. Η δεύτερη ήταν και η πιο επίπονη με συνολική κατηφόρα 1500m αλλά και ομορφιά φύσης απείρου κάλλους μεσα απο ξέφωτα (alm), πανύψηλα δεντρα, καταρρακτες και ηλιόλουστη μέρα.
Notarspitze
Krottenkopf
Μικρό καλοκαιράκι στην κεντρική Ευρώπη δεν υπάρχει. Οι μερες μικραίνουν γρηγορα και το κρυο ειναι αισθητό. Ίσως να είναι η τελευταία εξόρμηση με καλοκαιρινό εξοπλισμό. Με την παρέα φύγαμε αργά το μεσημέρι για άλπεις. Αυτοί θα συνέχιζαν για την οροσειρά Karwendel. Έτσι, με αφήσανε λίγο πριν απο το Garmisch, στο Eschenlohe. Είχα αποφασίσει να ανεβω στην οροσειρά Ester, και να την διασχίσω, ακόμη και αν περίμενα μια εβδομάδα τον... καιρό. Η διήμερη διάσχιση απο το Eschenlohe στην ψηλότερη κορφή το Krottenkopf (2086m) και άφιξη στο Garmisch διήρκησε 12 περίπου ώρες και είχε μηκος περίπου 28 χλμ. Το μονοπάτι (via alpina) είναι πολύ καλά σηματοδοτημενο και δεν χρειάστηκε το gps. Την πρώτη μέρα είχε συνεχή ανηφόρα 6 ωρών και σε κάποια σημεια με κλίση εδάφους 45%. Η δεύτερη ήταν και η πιο επίπονη με συνολική κατηφόρα 1500m αλλά και ομορφιά φύσης απείρου κάλλους μεσα απο ξέφωτα (alm), πανύψηλα δεντρα, καταρρακτες και ηλιόλουστη μέρα.
Θεωρείται μία απο τις πιο δημοφιλής διασχίσεις στην περιοχή του Garmisch. Ξεκινωντας απο το Eschenlohe ανεβαίνεις την κοιλάδα Pustertal, περνάς τους καταρράκτες, φθανεις στο ξέφωτο που βόσκουν υπέροχα άλογα και μετά αρχίζουν τα βράχια μεχρι το διασελο στα 1880m. Εκεί επάνω είσαι πλέον σε άλλη διάσταση. 'Ενα απέραντο οροπέδιο αντικρύζεις και το διασχίζεις
μεχρι το καταφύγιο.... Στην πορεία κάνεις μια παράκαμψη στα 1922m για να απολαύσεις τη θεα..
Το Eschenlohe είναι ενα μικρό γραφικό βαυαρικό χωριό που το διαρρέει ο ποταμός Loisach. Βρισκεται μεταξύ ψηλών βουνών (2000m) που για να δει λίγο φως πρέπει να μεσημεριάσει..
Τυπικές προσόψεις σπιτιών θα βρει κάποιος σε ολόκληρη τη βαυαρία, υπονοόντας μερικές φορές και το επάγγελμα του ιδιοκτήτη...
Το Eschenlohe ειναι ένα χωριό που ζει αποκλειστικά απο την κτηνοτροφία. Τα αγόρια βγήκαν σεριάνι......
... και τα κορίτσια επίσης.... σύγχρονη αμαζόνα με labtop και wifi.... αλλά και με καθαρόαιμο άλογο. |
Ο καιρός είναι ακόμη κλειστός. Δεν διακινδυνεύω ανάβαση και διάσχιση. Έτσι προτίμησα να κανω προπονητική ανάβαση στο Notkarspitze (1889m) ξεκινώντας απο το διπλανό χωριό το Oberau.
To Ettaler Kloster (οι μοναχοί του μοναστηριού ανήκουν στο τάγμα του Άγιου Βενεδίκτου) είναι ένα από τα πλέον αξιοθέατα της περιοχής και δέχεται επισκεπτες απο όλη την κεντρική Ευρώπη.. Στην επιστροφή θα το επισκεφτώ.
Το μοναστήρι του Ettal στέκεται μεγαλοπρεπώς.... Κτίστηκε το 1330 απο το Λουδοβίκο το Βαυαρό. Υπάρχουν πολλές υποθέσεις για το κτήσιμό του. Η μια υπόθεση ότι ήταν τάμα του ίδιου του αυτοκράτορα, κάποια άλλη ήταν η σκοπιμότητα του μοναστηριού να εξασφαλίσει την εμπορική διαδρομή στο δρόμο προς το νότο. Το Άουγκσμπουργκ και η Βερόνα ήταν σπουδαία εμπορικά κέντρα το 13-15 αιώνα και το μοναστήρι βρίσκεται στο μέσο της διαδρομής. Διαβάστε για το μοναστήρι περισσότερα εδω.
εσωτερική διακόσμιση ύστερης εποχής (17-18 αιώνας). Το μοναστήρι διαθέτει εργαστήριο ζυθοποιίας με μια απο τις πιο γευστικές και παλαιότερες μπύρες (Ettaler Klosterbier), ενώ είναι γνωστό και το λικέρ που παράγει, απο 40 διαφορετικά βότανα, μέσα σε δρύινα βαρέλια.
σκηνικό απο την υποδοχή του Αγίου Βενέδικτου στους ουρανούς. Τοιχογραφία τρούλου απο τον Johann Jakob Zeiller.
στην επιστροφή στο Eschenlohe, απολαμβάνω το δειλινό στην όχθη του ποταμού Loisach αλλά και την απέναντι κορυφογραμμή της σημερινής πορείας.
οι πρωινές ώρες μεσα στο δάσος είναι μαγευτικές... Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου προσπαθούν να διαλύσουν την ομίχλη που ακόμη δεν έχει ξυπνήσει.
σε όλη τη διαδρομή συναντώ καταρράκτες, μικρά και μεγαλύτερα ρυάκια... κάπου βουτώ μέσα στα νερά με τις μπότες και προσέχω το γλύστρημα.
είμαι περίπου στα 1700m και διακρίνω το ξέφωτο στα 1450m με τα άλογα να βόσκουν και να μου ζητούν μερίδιο απο το πρωινό μου.
η Θ.Ε.Ο. (Θεία Ελληνική Οικογένεια) δεν θα το έκανε ποτέ αυτό. Βαυαρός ορειβάτης, με τις κόρες του Johanna (7) και Karolina (5) διασχίζουν την οροσειρά σε μια τριήμερη πορεία χαμένοι στις άλπεις (wir gehen dahin, wo die Stimmung kommt, sagte der Vater).
στην
πορεία προς το καταφύγιο, ανεβαίνω στην κορυφή Hohe Kisten για ένα
μοναδικό θέαμα. Η κορυφή αυτή παρουσιάζει την εξής ιδιομορφία: η μια
πλευρά της να είναι απότομη, με γκρεμό να φτανει μέχρι την κοιλάδα και
απο την άλλη πλευρά, ένα ήπιο οροπέδιο..
η ιδιαιτερότητα του αναγλύφου της περιοχής φαίνεται διακριτά απο την κορυφή Hohen Kisten: απότομοι γκρεμοι και οροπέδιο.
συνεχίζω την πορεία προς το καταφύγιο, ενώ διακρίνεται και ο τελικός (σημερινός) προορισμός: Krottenkopf στα 2086m.
λίγο πριν τη δύση, κάνω (μαζί με άλλους ορειβατες που θα διανυκτερεύσουν εδώ) την ανάβαση στην κορυφή για το δειλινό.
από την κορυφή του Krottenkopf, φιγούρες της ομίχλης χορεύουν μεσα απο τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου, κάνοντας το τοπίο αισθησιακά όμορφα και να παραμένει η διάθεσή μου αμείωτη για λίγο ακόμη, ενώ το κρύο είναι ήδη αισθητό. Κανείς δεν θελει να επιστρέψει, προτού πούμε στον ήλιο ένα τελευταίο αντίο.
2 day Krottenkopf
η μέρα διάσχισης: 6.45 πρωινή. Έτοιμοι στις επάλξεις για την πρώτη φωτογράφιση της ημερας. Ανατολή του ήλιου.
7.05
με την ανατολή του ήλιου.. να διακρίνεται η απέναντι κορυφή Bischof
(2049m) και στο βάθος η οροσειρά Wettersteinwand. Ίσως η ωραιότερη φωτό
όλης της διαδρομής.
οι πρώτες ακτίνες του ήλιου φωτίζουν τις ψηλότερες κορφές των γερμανικών άλπεων (Alpspitze, Zugspitze).
το καταφύγιο σε ερυθρή απόχρωση απο τις πρώτες ακτίνες του ήλιου... Στην σκεπή υπάρχουν και τα γνωστά ηλιακα panels.
λίγο πριν αρχίσει η κάθοδος.... ο χάρτης (για τελευταία ματιά στην διαδρομή), ζεστό τσάι με λεμόνι και ψωμοτύρι.
ακολουθώντας το μονοπάτι μεσα απο το Kaltwassergraben (το ρυάκι με το κρύο νερό) κατεβαίνω προς τα λειβαδια του Esterberg στα 1264m.
πανοραμική θεα της οροσειράς Wettersteinwand (απο δεξια είναι οι κορφές Waxenstein (2276m), Zugspitze (2962m), Alpspitze (2628m) και Teufelsgrat (2744m)....
το Garmisch είναι κατ' εξοχή ένα χειμερινό θέρετρο και γνωστό για τους χειμερινούς ολυμπιακούς του αγώνες.
τέλεια απόδοση των χαρακτηριστικών στοιχείων που επικρατούν στην περιοχή: ξύλινες κατασκευές και καθημερινά στιγμιότυπα.
No comments:
Post a Comment